桃花源记全文拼音版及翻译注音版.pdf

该【桃花源记全文拼音版及翻译注音版 】是由【青山代下】上传分享，文档一共【7】页，该文档可以免费在线阅读，需要了解更多关于【桃花源记全文拼音版及翻译注音版 】的内容，可以使用淘豆网的站内搜索功能，选择自己适合的文档，以下文字是截取该文章内的部分文字，如需要获得完整电子版，请下载此文档到您的设备，方便您编辑和打印。:..táohuāyuánjì桃花源记dōngjìntáoyuānmíng东晋·陶渊明jìntàiyuánzhōngwǔlíngrénbǔyúwéi晋太元中,武陵人捕鱼为yèyuánxīhángwànglùzhīyuǎnjìnhūféng业。缘溪行,忘路之远近。忽逢táohuālínjiáànshùbǎibùzhōngwúzá桃花林,夹岸数百步,中无杂shùfāngcǎoxiānměiluòyīngbīnfēnyú树,芳草鲜美,落英缤纷。渔rénshènyìzhīfùqiánhángyùqióngqílín人甚异之,复前行,欲穷其林。línjìnshuǐyuánbiàndéyīshānshān林尽水源,便得一山,山yǒuxiǎokǒufǎngfóruòyǒuguāngbiànshě有小口,仿佛若有光。便舍chuáncóngkǒurùchūjíxiácáitōngrén船,从口入。初极狭,才通人。fùhángshùshíbùhuōránkāilǎngtǔdì复行数十步,豁然开朗。土地píngkuàngwūshěyǎnrányǒuliángtián平旷,屋舍俨然,有良田、měichísāngzhúzhīshǔqiānmòjiāotōng美池、桑竹之属。阡陌交通,jīquǎnxiāngwénqízhōngwǎngláizhǒngzuò鸡犬相闻。其中往来种作,:..nánnǚyīzhexīrúwàirénhuángfāchuí男女衣着,悉如外人。黄发垂tiáobìngyíránzìlè髫,并怡然自乐。jiànyúrénnǎidàjīngwènsuǒcóng见渔人,乃大惊,问所从láijùdázhībiànyàoháijiāshèjiǔshā来。具答之。便要还家,设酒杀jīzuòshícūnzhōngwényǒucǐrénxiánlái鸡作食。村中闻有此人,咸来wènxùnzìyúnxiānshìbìqínshíluànlǜqī问讯。自云先世避秦时乱,率妻zǐyìrénláicǐjuéjìngbùfùchūyānsuì子邑人来此绝境,不复出焉,遂yǔwàirénjiāngéwènjīnshìhéshìnǎibù与外人间隔。问今是何世,乃不zhīyǒuhànwúlùnwèijìncǐrényīyīwéi知有汉,无论魏晋。此人一一为jùyánsuǒwénjiētànwǎnyúréngèfùyán具言所闻,皆叹惋。余人各复延zhìqíjiājiēchūjiǔshítíngshùrìcí至其家,皆出酒食。停数日,辞qùcǐzhōngrényǔyúnbùzúwéiwàirén去。此中人语云:“不足为外人dàoyě道也。”jìchūdéqíchuánbiànfúxiànglù既出,得其船,便扶向路,:..chùchùzhìzhījíjùnxiàyìtàishǒushuō处处志之。及郡下,诣太守,说rúcǐtàishǒujíqiǎnrénsuíqíwǎngxún如此。太守即遣人随其往,寻xiàngsuǒzhìsuìmíbùfùdélù向所志,遂迷,不复得路。nányángliúzǐjìgāoshàngshìyě南阳刘子骥,高尚士也,wénzhīxīnránguīwǎngwèiguǒxúnbìng闻之,欣然规往。未果,寻病zhōnghòusuìwúwènjīnzhě终,后遂无问津者。fānyì【翻译】dōngjìntàiyuánniánjiānwǔlíngjùn东晋太元年间,武陵郡yǒugèrényǐdǎyúwéishēngtāshùnzhexī有个人以打渔为生。他顺着溪shuǐhángchuánwàngjìlelùchéngdeyuǎn水行船,忘记了路程的远jìnhūrányùdàoyīpiàntáohuālínshēng近。忽然遇到一片桃花林,生chángzàixīshuǐdeliǎngànchángdájǐbǎi长在溪水的两岸,长达几百bùzhōngjiānméiyǒubiédeshùhuācǎoxiān步,中间没有别的树,花草鲜nènměilìluòhuāfēnfēndesànzàidìshàng嫩美丽,落花纷纷的散在地上。:..yúrénduìcǐyǎnqiándejǐngsègǎndàoshífēn渔人对此眼前的景色感到十分chàyìjìxùwǎngqiánhángchuánxiǎngzǒu诧异,继续往前行船,想走dàolínzǐdejìntóu到林子的尽头。táolíndejìntóujiùshìxīshuǐdefā桃林的尽头就是溪水的发yuándìyúshìbiànchūxiànyīzuòshānshān源地,于是便出现一座山,山shàngyǒugèxiǎodòngkǒudònglǐfǎngfóyǒu上有个小洞口,洞里仿佛有diǎnguāngliàngyúshìtāxiàlechuáncóng点光亮。于是他下了船,从dòngkǒujìnqùleqǐchūdòngkǒuhěnxiá洞口进去了。起初洞口很狭zhǎijǐnróngyīréntōngguòyòuzǒulejǐ窄,仅容一人通过。又走了几shíbùtūránbiàndékāikuòmíngliàngle十步,突然变得开阔明亮了。chéngxiànzàitāyǎnqiándeshìyīpiànpíng呈现在他眼前的是一片平tǎnkuānguǎngdetǔdìyīpáipáizhěngqíde坦宽广的土地,一排排整齐的fángshěháiyǒuféiwòdetiándìměilìde房舍。还有肥沃的田地、美丽的chízhǎosāngshùzhúlínzhīlèidetián池沼,桑树竹林之类的。田:..jiānxiǎolùjiāocuòxiāngtōngjīmínggǒu间小路交错相通,鸡鸣狗jiàodàochùkěyǐtīngdàorénmenzàitiányě叫到处可以听到。人们在田野lǐláiláiwǎngwǎnggēngzhǒngláozuònánnǚ里来来往往耕种劳作,男女dechuāndàigēntáohuāyuányǐwàideshìrén的穿戴,跟桃花源以外的世人wánquányīyànglǎorénhéxiǎoháimengègè完全一样。老人和小孩们个个dōuānshìyúkuàizìdéqílè都安适愉快,自得其乐。cūnlǐderénkàndàoyúréngǎndàofēi村里的人看到渔人,感到非chángjīngyàwèntāshìcóngnǎérláide常惊讶,问他是从哪儿来的。yúrénxiángxìdìzuòlehuídácūnlǐyǒu渔人详细地做了回答。村里有rénjiùyāoqǐngtādàozìjǐjiālǐqùzuòkè人就邀请他到自己家里去做客,shèjiǔshājīzuòfànláikuǎndàitācūnlǐ设酒杀鸡做饭来款待他。村里deréntīngshuōláilezhèmeyīgèrénjiù的人听说来了这么一个人,就dōuláidǎtīngxiaoxītāmenzìjǐshuōtā都来打听消息。他们自己说他mendezǔxiānwéileduǒbìqínshídezhàn们的祖先为了躲避秦时的战:..luànlǐngzheqīzǐérnǚhéxiānglínláidào乱,领着妻子儿女和乡邻来到zhègèyǔrénshìgéjuédedìfāngbùzàichū这个与人世隔绝的地方,不再出qùyīnérgēnwàimiànderénduànjuélelái去,因而跟外面的人断绝了来wǎngtāmenwènyúrénxiànzàishìshénme往。他们问渔人现在是什么cháodàitāmenjìngránbùzhīdàoyǒuguòhàn朝代,他们竟然不知道有过汉cháogèngbùbìshuōwèijìnliǎngcháoleyú朝,更不必说魏晋两朝了。渔rénbǎzìjǐzhīdàodeshìyīyīxiángjìndì人把自己知道的事一一详尽地gàosùletāmentīngwányǐhòutāmendōu告诉了他们,听完以后,他们都gǎntànwǎnxīqíyúderéngèzìyòubǎyú感叹惋惜。其余的人各自又把渔rénqǐngdàozìjǐjiāzhōngdōunáchūjiǔfàn人请到自己家中,都拿出酒饭láikuǎndàitāyúréntíngliúlejǐtiān来款待他。渔人停留了几天,xiàngcūnlǐréngàocílíkāicūnlǐderén向村里人告辞离开。村里的人duìtāshuōwǒmenzhègèdìfāngbùzhídé对他说:“我们这个地方不值得duìwàimiànderénshuōā对外面的人说啊。”:..yúrénchūláiyǐhòuzhǎodàoletāde渔人出来以后,找到了他的chuánjiùshùnzhejiùlùhuíqùchùchùdōu船,就顺着旧路回去,处处都zuòlebiāojìdàolejùnchéngdàotàishǒu做了标记。到了郡城,到太守nàlǐqùshuōbàogàolezhèfānjīnglìtài那里去说,报告了这番经历。太shǒulìjípàiréngēnzhetāqùxúnzhǎoyǐ守立即派人跟着他去,寻找以qiánsuǒzuòdebiāojìjiéguǒmíshīlefāng前所做的标记,结果迷失了方xiàngzàiyězhǎobùdàotōngwǎngtáohuāyuán向,再也找不到通往桃花源delùlenányángrénliúzǐjìshìgèzhì的路了。南阳人刘子骥,是个志xiànggāojiédeyǐnshìtīngdàozhèjiànshì向高洁的隐士,听到这件事hòugāoxìngdìjìhuáqiánwǎngdànméiyǒu后,高兴地计划前往。但没有shíxiànbùjiǔyīnbìngqùshìlecǐhòujiù实现,不久因病去世了。此后就zàiyěméiyǒuwèntáohuāyuánlùderénle再也没有问桃花源路的人了。